De tijd van nu.

Tegenwoordig is er bijna nergens meer een persoonlijkheid te vinden. Geen echte mensen die laten zien wat ze waard zijn of hoe ze functioneren. Er wordt allemaal maar gekeken naar een ideaal of een perfect idee. Jeugd leeft zich uit door zichzelf te rangschikken in groepjes die goed hun best doen om elkaar het leven zuur te maken. Als je jezelf bent, ben je speciaal en raar. Loop je mee met een groepje waar iedereen achter een leider aanhuppelt als kuikens bij hun moeder, hoor je er opeens bij.

Ruis.

Nergens is het mogelijk om een moment voor mezelf te vinden. De enige tijden dat ik rust zou moeten hebben is in bed, maar zelfs daar word mijn brein geteisterd met de ergernissen van vandaag en de problemen van morgen.
Tegenwoordig is er geen mogelijkheid meer om je gedachtegang te organiseren, er is te veel invloed van buitenaf aanwezig. Van alle kanten komen prikkels naarbinnen die weer een storing veroorzaken. In een goede bui zul je die prikkels als positief zien, maar bij ook maar het geringste negatieve prikkeltje is het tegenwoordig mogelijk om helemaal door te draaien.
Het liefste zou ik me opsluiten in een grote metalen bal waar ik wel in kan bewegen, maar geen enkele prikkel van buitenaf krijg. Weg van alle storingen, een helder signaal.

Vogeltrek.

Zorgen zullen niet verdwijnen met de tranen die je loost. Problemen hebben geen bootjes om weg te kunnen varen. Jijzelf moet het bruggetje bouwen waarmee ze weg kunnen van het foute eiland, de plek waar ze niet horen te zijn. Een eiland in de foute oceaan gevuld met tranen. Een eiland dat geen eiland hoort te zijn maar een vrije vogel die trekt van het kille noorden naar het zonnige zuiden voor een nieuwe periode in het leven.

Hemellichaam.

Ik weet even niet wat alles om me heen nog wel voor me betekend. Normen en waarden zijn voor mij doelloze kleine puntjes aan de horizon die langzaam verdwijnen naarmate de tijd doortikt. Gevoelens zijn niet te beschrijven omdat ze sterren zijn geworden. Nog zichtbaar voor vele jaren, maar ze bestaan niet meer. Mijn leven bestaat uit een heelal vol uitstervende sterren en planeten. Vaste punten met onveranderbare routines die maar door mn leven heen dwarrelen. Ondertussen komt er om de zoveel tijd een enkel ruimteschipje langs, dat lichtpuntje wat vrij kan bewegen en eigen keuzes kan maken.

Spijt.

Het is jammer dat spijt altijd achteraf komt. Als spijt voor een fout kwam, zou niemand fouten maken en zou er niks te verbeteren zijn. Op dit moment zouden wij allemaal perfecte mensen zijn en zou er niemand verschillend zijn. Er zouden geen veranderingen in de culturen ontstaan door mensen die iets anders willen doen, iets wat anderen fout vinden. En juist datgene wat die anderen fout vinden, en wat hun spijt zou geven, is wat ons uniek maakt.
Bedankt spijt, zonder jou was ik niet wie ik nu ben. Zonder jou zou ik niet degene zijn die ik nog worden moet.

Nachtmerries.

Iedereen droomt, maar bijna niemand kan zich die dromen na het wakkerworden nog herinneren. Het rare is dat we nachtmerries wel kunnen herinneren. Op het moment dat we wakker schrikken uit een nachtmerrie kunnen wij wél alles in detail vertellen. Het is bewezen dat nachtmerries ontstaan met een reden, ze ontstaan door eigen ervaring of door een eigen herinnering van de persoon die ze heeft.
Onze nachtmerries representeren het echte leven. Ook hierin worden wij vaker wakker geschud uit een nare ervaring. Automatisch proberen wij bij nachtmerries onszelf te troosten dat het niet echt was. Helaas kan dit in het echte leven niet. Hier is alles maar zo echt als het kan zijn, en de nachtmerries die je hebt kunnen niet weggedacht worden met een paar troostende woordjes in de spiegel.

Geheime geheimen.

Iedereen heeft wel zo'n geheim dat hij/zij aan iedereen wilt vertellen, maar dat niemand mag weten.
Bang ben je dan om mensen kwijt te raken omdat ze jou gedachtes niet waarderen, of jou als persoon niet goed genoeg kennen. Het enige probleem wat er altijd zal zijn is dat niemand jou ooit goed genoeg zal kennen om al jouw geheimen of gedachten te kunnen begrijpen. Niemand zal jouw diepste geheim snappen. Jouw eigen gedachtegang is uniek, jij bent zelf de enige die het begrijpt. Er blijft altijd maar één persoon over die je zal begrijpen, dat ben je zelf.